Princeton – dag 2 (zaterdag 22 augustus)

De jetlag

De zaterdag stond in het teken van het onaangename fenomeen dat ‘jetlag’ heet. Ik werd om vijf uur wakker en kon de slaap niet meer vatten. Toen ik, na eindeloos woelen op een te warme kamer, me dan toch maar ging douchen en ergens koffie vandaan haalde, kwam ik professor Van den Toren tegen. Onder het genot van een bakje koffie (waar verdacht weinig koffie in zat, volgens de verpakking zo’n 30 procent) verdiepte ik mij buiten op een bankje in de New York Times, waarschijnlijk de beste krant ter wereld, terwijl Benno zich naast mij verdiepte in zijn dagelijkse Schriftlezingen. Je kunt je dag niet beter beginnen.

Heet onder de voeten

In Princeton is het in deze tijd van het jaar warm. Heel warm. ’s Ochtends vroeg, als de zon boven de enorme eiken uitkomt, voel je het met de minuut een graadje warmer worden. ’s Middags komt de temperatuur boven de dertig graden uit en de luchtvochtigheid is hoog. In de gebouwen van de universiteit is het ondertussen zo’n tien graden koeler, omdat overal de airco staat te loeien. Een van de mooiste plekken om verkoeling te zoeken, is de gloednieuwe bibliotheek van Princeton Theological Seminary. Er zijn weinig studenten – de colleges zijn nog niet begonnen – dus je kunt er languit op de bank je KD’tje lezen.

’s Middags zijn we ieder ons weegs gegaan. Ik heb wat over de immense campus gedwaald, wat gedommeld op het gazon, en werd daar in mijn hand geprikt door een insect waarvan ik maar hoop dat het geen tseetseevlieg was. Het jeukt in ieder geval wel enorm.

Met Reeling Brouwer had ik afgesproken dat we om 02:00 uur mijn jaarlijkse voortgangsgesprek zouden voeren. Voor iedere promovendus is dat even peentjes zweten, want ja: wat heb je het afgelopen jaar eigenlijk bereikt, en hoe denk je je onderzoeksproject ooit af te ronden? Het was gelukkig een heel constructief gesprek. Het afgelopen jaar heb ik aan twee grotere deelonderzoeken gewerkt. Allereerst aan een artikel over Breukelman en de Amsterdamse School; dat artikel wordt opgenomen in het volgende nummer van de Amsterdamse Cahiers en professor Joep Dubbink van de VU gaat het, zo vertelde hij mij, gebruiken in zijn colleges, het komende semester.  Daarnaast heb ik gewerkt aan de lezing die ik maandag moet gaan houden, over Breukelman en Barth. Met Rinse heb ik nagedacht over de mogelijkheden om dit in te passen in mijn onderzoek. We zijn gekomen tot de volgende opzet:

1. De theologie van Breukelman
2. Een case study: de gelijkenis van de onbarmhartige dienstknecht
3. Breukelman en de Amsterdamse School
4. Breukelman en het existentialisme
5. Conclusie

Tot mijn grote schrik en blijdschap kwamen we er toen achter dat ik dus al ongeveer halverwege ben met mijn onderzoek! Alleen onderdeel 4 moet nog helemaal opgezet, onderzocht en uitgewerkt worden. Dat staat voor komend jaar gepland – en u moet het maar niet verder vertellen, maar we mikken op een publicatie in Theologia Reformata.

Dineren

Inmiddels was Kaitlyn – Kait – Dugan, curator van de Barthcollectie van de bibliotheek en gastvrouw van onze delegatie, naar het Erdmans Guesthouse gekomen om ons wegwijs te maken op de campus. Ook professor Christophe Chalamet, als professor Systematische Theologie verbonden aan de Université de Genève, was gearriveerd. Als ex-Princtonstaflid neemt hij deel aan onze conferentie namens de Amerikanen. Alleen Markus Matthias ontbrak nog. Hij zou de volgende ochtend arriveren, nadat hij een rondreis door Pennsylvania had gemaakt om eindelijk met eigen ogen te zien waarnaar hij lange tijd studie gemaakt heeft: het piëtisme dat Duitse immigranten meenamen naar Amerika.

Samen met Kait en Travis, een masterstudent die op indrukwekkende wijze het ‘sjema Israël’ uit Deuteronomium 6 op zijn rechter bovenarm getatoeëerd heeft staan, hebben we heerlijk gegeten en gedronken in het centrum van Princeton. Daarna snel naar bed, want inmiddels was het de vooravond van de Dag des Heeren.