Promoveren in de pastorie

De afgelopen maanden is er veel veranderd.

Ik ben op 13 januari jongstleden predikant geworden en voor 0.7 fte (70% werktijd) verbonden aan de Protestantse Gemeente i.w. in het Drentse Pesse.

Op 28 februari werd mij bekend gemaakt dat er een vacature kwam voor een plaats aan de Protestantse Theologische Universiteit als assistent in opleiding (aio). Werktijd: 1.0 fte (100%). Daarop heb ik gesolliciteerd, in de hoop dat er ook een vorm gevonden kon worden om aio te zijn in 0.3 fte (30%).

Ik werd uitgenodigd om op 27 maart op gesprek te komen in Amsterdam. Tot mijn groot genoegen hadden de commissieleden zich goed ingelezen in mijn voorstel en men was op de hoogte van het vele werk dat ik in mijn halfjaarsaanstelling verricht had.

Op 3 april belde de rector van de universiteit. Eén van de 3 kandidaten was afgevallen. Dat was het goede nieuws. Het slechte nieuws: het College van Bestuur twijfelde ernstig aan een deeltijdsaanstelling als aio. In het verleden heeft men dat nooit gedaan, omdat eraan getwijfeld werd of het ooit goed zou komen met zo’n promotietraject in deeltijd. In ieder geval zou het voor mij uitdraaien op werktijdvermindering voor mijn predikantswerkzaamheden.

Op 5 en 8 april met lood in de schoenen contact gelegd met mijn collegapredikant en met de voorzitter en scriba van de kerkenraad. Ik heb ze verteld wat er speelde en uit de doeken gedaan wat mijn motivatie geweest was om te solliciteren. Behalve de wil om door te studeren weegt de financiële factor zwaar: met de relatief hoge (vaste) lasten van twee huishoudens, die van mijzelf en die van mijn studerende aanstaande, is rondkomen van 70% oncomfortabel. Om niet te zeggen: onmogelijk. Zonder neveninkomsten zit je onder bijstandsniveau.

Op 11 april een e-mail van de rector. Misschien was er tóch een mogelijkheid om tot een deeltijdsaanstelling te komen. Maar dan voor 0.5 fte (50% werktijd) voor de duur van 3 jaren. En ik moest tijdelijke werktijdvermindering vragen bij de kerkelijke gemeente.

Op de kerkenraadsvergadering van 22 mei heb ik verteld over mijn plannen. Bij de kerkenraadsleden voelde je een mengeling van gevoelens die ik zelf ook had, en eigenlijk nog steeds heb. Enerzijds: wat een prachtige kans! Anderzijds: wat jammer dat het uitdraait op werktijdvermindering voor de kerkelijke gemeente… Maar de kleine kerkenraad stemde unaniem vóór. Er moest een voorstel komen en een nieuw werkplan om voor te leggen op de eerstvolgende grote kerkenraadsvergadering.

Die vergadering vond op 19 juni plaats. Gisteren dus. Na uitvoerig beraad heeft de raad besloten om akkoord te gaan met werktijdvermindering voor de duur van 3 jaren naar 0.5 fte (50%) voor mijn predikantswerk. Dat betekent dat ze mij per 1 september aanstaande de mogelijkheid gunnen om te promoveren in de pastorie.

Honderd procent in de praktijk

Voor mij geeft het de ideale mogelijkheid om werk en studie te combineren. Voor mijzelf zal er in de praktijk niet zoveel veranderen. Net als nu kan ik voortaan ’s ochtends studeren en ’s middags en ’s avonds predikantswerk doen. In de gemeente schakelen we op bepaalde punten externe hulp in, bekostigd met middelen die vrijkomen door mijn werktijdsvermindering. De werkdruk wordt voor mij dus iets lager. De kerkelijke gemeente van Pesse zal ik blijven ondersteunen (‘dienen’) waar ik kan.

Ook gevoelsmatig zal er niet zoveel veranderen. Ik ben nog steeds 100% dienaar des Woords en ik voel me 100% op mijn plek hier, midden tussen de mensen van Pesse, Fluitenberg en Stuifzand.